บุญอันใด..ส่งผลให้ผู้ปฏิบัติเป็นที่รักของคนทั่วไป มีมิตรและบริวารมาก
บุญอันใด..ส่งผลให้ผู้ปฏิบัติเป็นที่รักของคนทั่วไป มีมิตรและบริวารมาก
คนเราในปัจจุบันโดยส่วนใหญ่มักจะเอาตนเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นหลายด้าน ถ้าตนเองมีด้านใดด้านหนึ่งมากกว่าก็เหมือนกับว่าตนเองนั้นสูงกว่าเหนือกว่า อย่างเช่น ด้านการศึกษา ชาติกำเนิด สถานะทางสังคม รายได้ ฯลฯ โดยจริงๆแล้วมักจะลืมไปว่าค่าของคนนั้นเค้าไม่ได้วัดจากสิ่งเหล่านั้น ค่าของคนต้องวัดกันที่คุณธรรมต่างหาก ท่านว่าจริงไหมเราลองมาดูเรื่องนี้กัน
วันนี้แอดฯขอหยิบยกเอาหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ นั่นคือความอ่อนน้อมถ่อมตน (อปจายนมัย) ซึ่งชาวพุทธเราทราบกันดีว่าเป็นข้อหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ หรือความหมายคือ เป็นการกระทำที่ทำให้เราได้บุญ ซึ่งมีอยู่ทั้งหมดสิบประการที่บันทึกไว้ในพระไตรปิฏก(หนึ่งในนั้นคือ การอ่อนน้อมถ่อมตน) และเมื่อท่านได้ทำแล้วด้วยใจที่บริสุทธิ์แอดฯการันตีเลยว่าท่านได้บุญแน่ๆ
ความหมายของคำว่าอ่อนน้อมถ่อมตนนั้น คือการประพฤติตนด้วยความอ่อนน้อมต่อผู้ที่เราพบเจอ การให้เกียรติผู้อื่น ไม่ว่าบุคคลนั้นจะมีอายุ มีการศึกษา ฐานะรายได้ หรือคุณธรรมที่สูงกว่า ต่ำกว่า หรือจะเท่าตนก็ตาม
อานิสงส์ของการเป็นผู้ที่มีกิริยาอ่อนน้อมถ่อมตนนั้น คือ จะเป็นที่รักของคนทั่วไป มีมิตรและบริวารมาก อยู่ที่ไหนก็ไม่อับจนเพราะจะมีผู้อนุเคราะห์เกื้อหนุนเสมอ
**ตัวอย่างในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖ ข้อที่ ๕๕ ชายผู้หนึ่งเป็นผู้ที่พูดจาอ่อนหวานจากใจจริง ด้วยผลบุญนั้นทำให้ไปอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีรูปร่างหน้าตาผิวพรรณดี มีรัศมีสว่างไสว มีวิมานกว้าง ๑๒ โยชน์(๑๙๒ กิโลเมตร) มีปราสาทมากถึง ๗๐๐ ยอด ปราสาทแต่ละหลังล้วนแล้วแต่ประดับตกแต่งอย่างสวยงาม
