พุทธวจน! สุคติของคนมีศีล
แอดฯขอหยิบยกเอาพระพุทธวจนะในพระไตรปิฎกทสกนิบาต อังคุตตรนิกายเล่มที่ 24 หน้า 311 ข้อที่ 193 ว่าด้วยเรื่อง สุคติของคนมีศีล ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ใคร่รู้ และเป็นกำลังใจแก่ผู้ที่ตั้งใจรักษาศีล และหวังซึ่งสุคติในภายภาคหน้า รายละเอียดจะเป็นอย่างไรนั้น มาดูกันครับ
ภิกษุทั้งหลาย! สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กระทำกรรมใดไว้ดีก็ตามชั่วก็ตาม จะเป็นผู้รับผลแห่งกรรมนั้น
ภิกษุทั้งหลาย! บุคคลบางคนในกรณีนี้ และปาณาติบาต เว้นขาดจากปาณาติบาต วางท่อนไม้ วางศาสตรา มีความละอาย ถึงความเอ็นดูดูแลเกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งหลาย เขาไม่กระเสือกกระสนด้วย(กรรมทาง)กาย ไม่กระเสือกกระสนด้วย(กรรมทาง)ใจ กายกรรมของเขาตรง วจีกรรมของเขาตรง มโนกรรมของเขาตรง คติของเขาตรง อุปบัติ(การเข้าถึงภพ)ของเขาตรง
บทความน่าอ่าน
- พุทธวจน “ความไม่แน่นอนของการได้อัตภาพ”
- พุทธวจน “การบูชาที่จัดเป็นการบูชาอย่างสูงสุด”
- วันสําคัญทางพระพุทธศาสนา ที่เรายังอาจไม่รู้อย่างแท้จริง
ภิกษุทั้งหลาย! สำหรับผู้มีคติตรง มีอุปบัติตรงนั้น เรากล่าวคติอย่างใดอย่างหนึ่ง ในบรรดาคติ 2 อย่างแก่เขา คือ เหล่าสัตว์ผู้มีสุขโดยส่วนเดียว หรือว่าตระกูลอันสูง คือ ตระกูลขัตติยะมหาศาล ตระกูลพราหมณ์มหาศาล หรือตระกูลคหบดีมหาศาล อันมั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก มีเงินและทองมาก มีอุปกรณ์แห่งทรัพย์มาก
ภิกษุทั้งหลาย! ภูตสัตว์ ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้ อุปบัติ ย่อมมีแก่ภูตสัตว์ เขาทำกรรมใดไว้ เขาย่อมอุปบัติด้วยกรรมนั้น ผัสสะทั้งหลายย่อมถูกต้อง ภูตสัตว์นั้นผู้อุปบัติแล้ว
ภิกษุทั้งหลาย! เรากล่าวว่าสัตว์ทั้งหลายเป็นทายาทแห่งกรรม ด้วยอาการอย่างนี้ ดังนี้
(ในกรณีแห่งบุคคลผู้ไม่กระทำอทินนาทาน ไม่กระทำกาเมสุมิจฉาจาร ก็ได้ตรัสไว้ด้วยข้อความอย่างเดียวกันกับในกรณีของผู้ไม่กระทำปาณาติบาต ดังกล่าวมาแล้วข้างบนทุกประการ และยังได้ตรัสเลยไปถึง วจีสุจริต 4 มโนสุจริต 3 ด้วยข้อความอย่างเดียวกันอีกด้วย)