พุทธวจน! น้ำตาที่เคยหลั่งไหล

พุทธวจน! น้ำตาที่เคยหลั่งไหล

สวัสดีครับ แอดฯขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามให้กำลังใจกัน วันนี้ขอหยิบยกเอาพระพุทธวจนะขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่บันทึกไว้ในนิทานวรรค สังยุตตนิกายเล่มที่ 16 หน้า 213 – 214 ข้อที่ 425 – 426 ได้บันทึกไว้เกี่ยวกับเรื่อง “น้ำตาที่เคยหลั่งไหล” รายละเอียดจะเป็นยังไงนั้น มาติดตามกันครับ

ภิกษุทั้งหลาย! สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้น ย่อมไม่ปรากฏเธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นอย่างไร น้ำตาที่หลั่งไหลของพวกเธอผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ ในกาลนานนี้ กับน้ำในมหาสมุทรทั้ง 4  สิ่งไหนมากกว่ากัน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! พระองค์ย่อมทราบธรรม ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้วว่า น้ำตาที่หลั่งไหลของพวกข้าพระองค์ ผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ ด้วยกาลนานนี้แหละมากกว่า สวนน้ำในมหาสมุทรทั้ง 4 ไม่มากกว่าเลย

ภิกษุทั้งหลาย! สาธุ สาธุ พวกเธอทราบธรรมที่เราแสดงแล้วอย่างนี้ ถูกแล้ว น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ ผู้ท่องเที่ยวไปมา โดยกาลนานนี่แหละมากกว่า สวนน้ำในมหาสมุทรทั้ง 4 ไม่มากกว่าเลย พวกเธอได้ประสบมรณกรรมของมารดา ตลอดกาลนาน น้ำตาที่หลั่งไหลของพวกเธอ ผู้ประสบมรณกรรมของมารดา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ นั่นแหละมากกว่า สวนน้ำในมหาสมุทรทั้ง 4 ไม่มากกว่าเลย

…พวกเธอประสบมรณกรรมของบิดา …ของพี่ชายน้องชาย พี่สาวน้องสาว…ของบุตร…ของธิดา…ความเสื่อมแห่งญาติ…ความเสื่อมแห่งโภค…

บทความน่าอ่าน

• พุทธวจน!! น้ำนมที่เคยดื่ม
• เปิดคำทำนาย “รากษสเทวี” นางสงกรานต์ปี 64
• กรมอุตุฯ พยากรณ์อากาศ 7 วันข้างหน้า (12 – 18 เมษายน 64)
• สูตรกุ้งอบวุ้นเส้น แสนอร่อย…

…พวกเธอได้ประสบความเสื่อมเพราะโรค ตลอดกาลนาน น้ำตาที่หลั่งไหลของพวกเธอเหล่านั้น ผู้ประสบความเสื่อมเพราะๆ คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ นั่นแหละมากกว่า สวนน้ำในมหาสมุทรทั้ง 4 ไม่มากกว่าเลย

ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า?

เพราะเหตุว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ สัตว์เหล่านั้นได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ ไปเพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้าตลอดกาลนานเหมือนฉะนั้น

ภิกษุทั้งหลาย! ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้

สิ่งนี้ได้บันทึกไว้ในพระไตรปิฎก เกี่ยวกับเรื่องน้ำตาที่เคยหลั่งไหล ว่ามีมากมายเพียงใด แม้แต่น้ำในมหาสมุทรยังมีน้อยกว่า แสดงว่าเราเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารนี้มาแล้วนมนาน รู้สึกเบื้อหน่ายในวัฏสงสารไหม…

บทความน่าอ่านและอ่านข่าวเพิ่มเติมได้ที่ lovetaifu.com